Nadat zijn vrouw overleden was had Han (79) een probleem: omdat hij nu alleen woonde maakte hij zich zorgen over wat er zou gebeuren als hij onverhoopt van de trap af zou vallen. Hoe lang zou het duren voordat iemand hem vond? Hij was gepensioneerd dus hij ging niet elke dag naar zijn werk waar mensen hem zouden kunnen missen. En zijn zoon Thijs (44) belt hem regelmatig, maar het komt ook wel eens voor dat hij hem anderhalve week niet spreekt.
Toen ze dit probleem bespraken bleek dat Han niet de enige was met een probleem. Thijs maakte zich namelijk ook zorgen om dit zelfde probleem... en misschien nog wel meer dan Han zelf. Dus gingen ze op zoek naar een oplossing. Al snel kwam Thijs aanzetten met een persoonlijk alarm, maar Han moest daar niks van hebben. Hij ging toch niet met zo'n stom knopje om zijn nek lopen, zo oud voelde hij zich nou ook weer niet. Ook het ophangen van allemaal sensoren op de deuren, de koelkast en zelfs de wc voelde als een te grote inbreuk op zijn privacy.
Nou werkte Thijs toevallig als Product Manager bij Microsoft waar hij de Xbox spelcomputer met bijbehorende Kinect-sensor onder zijn hoede had. En alhoewel die Kinect-sensor eigenlijk bedoeld was om te kunnen gamen zonder een controller (door te springen, met je handen te zwaaien etc.) kwamen ze op het idee om diezelfde technologie ook in te zetten voor een heel ander doel, namelijk hun gezamelijke probleem. De Kinect-sensor werd nu ingezet om de activiteit in de kamer te registeren en bij het gebrek aan beweging kreeg zoon Thijs een waarschuwingssignaal. Het eerste prototype was geboren!
Het nadeel was natuurlijk dat er nog steeds een sensor geplaatst moest worden in elke kamer en al snel werd er overgestapt naar het gebruik van apparaten die Han al in zijn huis had staan. Zoals de waterkoker, de televisie etc. Hierdoor had het systeem totaal geen gevolgen voor de dagelijkse doen en laten van Han. Met een zelf ontwikkeld zelflerend algoritme werd het normale energieverbruik van Han in kaart gebracht, waardoor bij een afwijking aan de bel getrokken kan worden bij Thijs.
Al snel bleek dat veel mensen in de omgeving van zowel Han als Thijs veel interesse in hun oplossing hadden: het was simpel, goedkoop en de privacy van de oudere was niet in het geding terwijl het kind of mantelzorger toch een oogje in het zeil kan houden. Er werden pilots opgezet in samenwerking met verschillende thuiszorg organisaties, Eneco en Zilveren Kruis Achmea waardoor het systeem steeds verder verfijnd kon worden tot de dienst zoals die er nu staat.
En nu is de oplossing beschikbaar voor iedereen die het wil gebruiken en zijn Han en Thijs een stap dichter bij hun droom: dat mensen waar ook ter wereld op een toegankelijke manier een oogje bij elkaar in het zeil kunnen houden zonder hun vrijheid te verliezen.